Ik ben er, als wielerliefhebber pur sang, uiteraard bij. Ik wil de sfeer proeven, het Italiaanse geschreeuw met mijn eigen oren aanhoren, meemaken hoe de kleur roze voor één dag de mooiste kleur op aarde kan zijn en ik wil Tom in die trui gehesen zien worden, maar daarover straks meer.

Voordat het zover is, neem ik u eerst even mee terug in de tijd. De Giro heeft namelijk al een geschiedenis voor wat betreft starts in Nederland. Om deze geschiedenis samen met u op te halen, wil ik voorstellen een klein wielerquizje te doen. Gewoon even de basiskennis testen en waar mogelijk bijspijkeren, zodat u helemaal klaargestoomd aan de Giro kan beginnen. Klaar? Daar gaan we!

Wat hebben de volgende vier renners met elkaar gemeen: Bradley Wiggins, Wouter Weylandt, Juan-Carlos Dominguez en Tyler Farrar? Jawel, u leest het goed. Deze op het oog zeer verschillende renners hebben wel degelijk een onderlinge band. Ik zal u te hulp schieten. Alle vier hebben zij… een Giro etappe gewonnen die finishte op Nederlandse bodem.

Juan-Carlos Dominguez, wie kent hem niet, zegevierde in Groningen tijdens de openingsproloog van 2002. De Girostart in Groningen was de eerste in de Nederlandse wielergeschiedenis. De tweede start in ons land vond plaats in 2010 in onze hoofdstad. De Spanjaard Dominguez was toen al lang en breed gestopt omwille van een reden die destijds wel vaker werd aangedragen: Doping. Net als in Groningen werd ook in Amsterdam een proloog afgewerkt. Ik laat het aan u om de winnaar van die proloog uit de overgebleven drie namen te filteren.

In tegenstelling tot de Giro-editie van 2002, bleven de renners in 2010 twee dagen langer rondrijden in ons land. Zowel de eerste als de tweede rit in lijn gingen over onze Nederlandse wegen én zorgden direct voor spektakel. De eerste etappe naar Utrecht werd namelijk overschaduwd door een aantal flinke valpartijen. Proloogwinnaar van Amsterdam, Bradley Wiggins, (voor degene die hem er nog niet uit hadden gefilterd) verloor zijn roze trui aan good old Cadel Evans en Tyler Farrar, nog zo’n oude klasbak, sprintte naar de zege.

De laatste Giro etappe die over de Nederlandse wegen trok, is misschien wel de meest memorabele van de vier. Twee zaken liggen daaraan ten grondslag. Ten eerste werd deze rit, die finishte in Middelburg, gekenmerkt door, hoe kan het ook anders in Nederland, waaiersss!

Nog meer dan in de Tour van afgelopen jaar, zorgde de wind die dag voor een hoop spektakel. Favoriet voor het roze Bradley Wiggins verloor op de Boulevard van Vlissingen de Giro en kwam op meer dan vier minuten binnen. Ook roze truidrager Cadel Evans verloor die dag tijd, waardoor het leiderstricot om de schouders kwam te hangen van Alexandre Vinokourov. Ik heb me laten vertellen dat hij hier destijds niemand voor heeft omgekocht, maar zeker weten doe je het nooit met deze Kazach.

Wat ons van die maandag in mei echter het meest bijblijft en wat deze etappe zo memorabel maakt, is de naam van de renner die in Middelburg als eerste de streep passeert. Wouter Weylandt. De dan 26-jarige Weylandt boekt die dag de mooiste overwinning uit zijn carrière. Hij verslaat alles en iedereen op weg naar Middelburg en pakt eindelijk die grote zege waar hij zo lang op heeft gewacht.

Exact 365 dagen later, op 9 mei 2011, slaat het noodlot toe. De Belg komt zwaar ten val in de afdaling van de Passo del Bocco tijdens de derde etappe van de Giro. Hij overlijdt ter plekke… Het eerbetoon van het peloton tijdens de geneutraliseerde etappe een dag later is tot op de dag van vandaag een van de meest indrukwekkende momenten uit de wielergeschiedenis. De organisatie besluit het jaar daarop dat het nummer 108 van Wouter Weylandt als eerbetoon nooit meer zal worden gedragen tijdens de Giro.

Winnen in het ene jaar en sterven in het andere… Het is nog steeds moeilijk te bevatten hoe ultieme vreugde en diep verdriet maar een jaar uit elkaar kunnen liggen…

Zes jaar na de overwinning van Wouter Weylandt keert de “Roze Koers” vrijdag dus terug in ons land. We gaan op zoek naar een waardig opvolger voor de Belg en doen dit opnieuw met behulp van een proloog. Uiteraard zal op het redelijk vlakke parcours de aandacht van het Nederlandse publiek uitgaan naar Tom Dumoulin. Kan hij zich in Apeldoorn revancheren voor de gemiste kans van vorig jaar in Utrecht? Of wordt hij afgetroefd door een andere man die zijn zinnen heeft gezet op de roze trui, Fabian Cancellara? En wat te denken van een verrassende winnaar zoals Rohan Dennis vorig jaar in Utrecht. Kan er iemand in Apeldoorn voor een zelfde soort verrassing zorgen?

Na de proloog is het echter nog niet over met de pret. Net als zes jaar geleden blijft de Giro dit jaar nóg twee dagen hangen in ons kikkerlandje. De grote winnaars van deze beslissing zijn de inwoners van Arnhem en Nijmegen. Beide steden mogen zich gelukkig prijzen met zowel de start als de finish van een etappe.

Of we tijdens deze etappes hetzelfde spektakel kunnen verwachten als zes jaar geleden is de vraag? De aankomst in mijn studiestad Nijmegen en de aankomst in de Gelderse hoofdstad Arnhem, hadden zich namelijk uitstekend geleend voor een finale vol spektakel. Korte, felle klimmetjes hadden deze eerste twee dagen voor de nodige verschuivingen in het klassement kunnen zorgen. Er is voor beide etappes echter een redelijk vlak parcours uitgetekend, dat mannen als Marcel Kittel, André Greipel, Caleb Ewan en Giacomo Nizzolo tevreden zal stemmen.

Toch houd ik hoop. Het parcours lijkt op papier misschien bij uitstek geschikt voor twee koninklijke sprints, maar de geschiedenis leert ons dat er op de Nederlandse wegen altijd iets gebeurt. En als je mij niet gelooft, ga dan maar eens te rade bij mannen als Bradley Wiggins, Cadel Evans of Fränk Schleck. Zij krijgen al de bibbers als ze alleen maar denken aan “onze” wegen…

Wie is Kai van de Wiel?
"Ik ben Kai van de Wiel, 22 jaar en fervent wielervolger. De passie voor de sport op twee wielen is ontstaan op de zondagen bij opa voor de televisie. Geïntrigeerd als ik was, zat ik daar als 6-jarig jongetje elke week te kijken naar de wereldbekerwedstrijden. Mannen als Michael Boogerd en Erik Dekker waren mijn helden. Ik schrijf erg graag over de koers en probeer hierin inzichten uit mijn opleidingen Politicologie en Communicatiewetenschap te verwerken. Om de passie voor het schrijven kracht bij te zetten, ben ik samen met drie anderen een blog begonnen genaamd "t Nieuwe Wielrennen".

Bekijk de Giro d'Italia.